Sinterklaas

Dit was het tweede Sinterklaasweekeinde. Op het trammuseum hadden we de Sint op bezoek, en moesten de pieten met de kinderen op zoek naar de rode ballonnen. Een aardige meneer had ze gevonden, ik dus, en was met een tram onderweg naar het Haarlemmermeerstation. Terwijl de kinderen in een heerlijk verwarmde tram zaten, had ik een onverwarmde werkwagen bij mij. Ik ben geen koukleum hoor, maar de hele dag bij een maximum van vier graden breekt je langzaam op, vooral als je daarna lekker bij een kacheltje gaat zitten. Het resultaat is dat ik nu, het is half acht, aardig rozig ben.
Het belangrijkste is natuurlijk de Sint, althans in de ogen van de kinderen. Dat was te merken toen ik de Sint naar het station bracht. De kinderen waren in het station zo luid aan het zingen, dat ze op straat te horen waren. Zodra de Sint afgeleverd was, speerde ik, natuurlijk met conducteur en ballonnen, de lijn op, immers je moet het verhaal wel geloofwaardig houden. Een paar minuten later arriveerden ook de eerste speurneuzen, en ik had in no-time niet een ballon meer in de tram. Echt waar, de Sint had gezegd dat de ballonnen goed vastgehouden moesten worden, dus waren de touwtjes, waar de ballonnen aan vast zaten, zelfs niet meer met een breekijzer uit de kinderhandjes te bevrijden, eh, spreekwoordelijk dan.
Het ballonnen opblazen was een belevenis op zich. Dit gebeurde met helium. Ja, er zijn ballonnen weggevlogen of geknapt. Maar ook was er een meelbiet die wat van dat helium inademde, en daar was de smurfpiet.
Ik hoop dat iedereen een leuke dag heeft gehad. Volgens mij hadden mijn collega's het ook naar de zin. Ik wens iedereen alvast een fijne pakjesavond aankomende vrijdag. Gelukkig heb je daarna het hele weekeinde om van de overtollige pepernoten af te komen.
Groetjes,
Robert.