Vanmorgen belde een klant. "Mijn televisie is alweer stuk, kom je even langs?" De dame in kwestie belde om 11 uur, en dan zijn de ritten voor de dag al ingedeeld, dus het zat er niet in dat ik vandaag zou langs komen. "Dan zit ik vanavond weer zonder televisie", riep ze uit. Gisteren was ik er geweest. Toen had ze haar afstandsbediening laten vallen, en waren de batterijen uit haar afstandsbediening gekomen." Brandt het lampje op uw toestel?", vroeg ik, en de vrouw bleef herhalen dat haar toestel het gewoon niet deed. Na een paar keer aandringen, vertelde ze dat het rode lampje inderdaad uit was, en ik verzocht haar om de aan/uit-toets een in te drukken. Nadat ze een beetje tegensputterde, kon ik haar overtuigen het toch de doen. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik de geluiden van een opstartende televisie, gevolgd door geluiden van een televisieprogramma." Bedankt", klonk een vrolijke stem en ze maakte haar excuses. Ik heb haar verteld dat het niet erg is en dat ik blij was dat ze gewoon kon kijken.
Zo zie je maar weer, als je nou gewoon blijft doen, wordt je snel geholpen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten