Vandaag kreeg ik telefoon uit Axel. Dit plaatsje ligt in Zeeuws-Vlaanderen, en is bereikbaar via de Westerscheldetunnel of via Antwerpen. Als ik er heen moet, plan ik deze regio op een Belgische rit. Een keer bracht de opmerking," ik moet toch in België zijn", de tegenopmerking dat Zeeuws-Vlaanderen toch echt bij Nederland hoort.
Een gesprek met deze mensen is wat lastig voor mij. De bevolking spreekt welliswaar Nederlands, maar met een onvervalst West- of Oost-Vlaams accent, al naar gelang waar de regio tegenaan grenst. Dit maakt het voor mij lastig. Zodra iemand mij in een vreemde taal aanspreekt, zal ik diegene in die taal proberen aan te spreken. Zo is het mij al eens gebeurd dat ik met een Duitser in het Duits aan het babbelen, en ik er pas achter kwam dat ik Duits sprak toen ik vastliep in een zin.
Zo gebeurt mij dat ook in het Vlaams. Bij dit telefoongesprek ging ik dan ook een paar keer de mist in. Je schakelt sneller naar een vreemde taal dan terug naar je eigen taal.
Ach wat wil je, ik loop alweer aardig wat jaartjes bij onze zuiderburen rond, en zelfs mijn vriendin betrap ik regelmatig op het gebruik van Vlaamse uitdrukkingen.
De twee talen lijken enorm op elkaar, maar zijn toch zo verschillend.
Dag, hè.
Robert.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten