België barst, of misschien niet?

Vanmorgen vond ik een heel epistel op Skype. Een kennis uit België had mij voorgesteld om eens een stukje op de blog te schrijven over de politieke problemen in België. Ik zou het best willen, alleen probeer het maar eens snel uit te leggen. Voor mij heeft het een paar jaar geduurd voordat ik het volledig begreep. Ik zal het eens proberen. In vroegere tijden was Wallonië de motor van België, de kolenindustrie en staalindustrie floreerde volop, en de haven van Antwerpen groeide door de export van deze producten. In de jaren 60 en 70 werden, net zoals in Nederland, de kolenmijnen gesloten, en brak een periode aan van grote werkloosheid. Waar in Nederland De StaatsMijnen(DSM) een groot chemieconcern werd, is dit in België niet gebeurd. Daar ging de chemie vooral naar de omgeving van Antwerpen. Waar Vlaanderen een groei doormaakte, is Wallonië verder bergafwaarts gegaan. Tekenent is wel dat er in Wallonië zoveel werkloosheid is, dat er vrijwel nooit files staan. Tijdens de opbloei van Vlaanderen, werd het Vlaams meer en meer een geaccepteerde taal, en is het uiteindelijk een van de officiële talen geworden. Dit laatste heeft zelfs tot een splitsing van de universiteit van Leuven geleid. Het franstalige deel van deze universiteit is sinds 1968, toen Leuven Vlaamstalig werd, gevestigd in Louvain-la-Neuve. Dit is feitelijk hetzelfde als waar de splitsing in Nederland in 1830 is ontstaan. Nederland voerde het Nederlands in, en de Franstaligen splitsten België af. In de jaren 70 is België omgevormd tot een federale staat, ongeveer hetzelfde model dat wij in het Koninkrijk Nederland kennen. Bij ons bestaat het Koninkrijk uit drie landen, Aruba, De Antillen en Nederland. In België zijn dat Stadsgewest Brussel, Vlaanderen en Wallonië. Zijn bij ons de gebiedsdelen ver van elkaar verwijderd, in België liggen de gebiedsdelen aan elkaar. Verder kiezen wij onze Koninkrijksregering niet, maar wordt dat gedaan door onze regeringen. In België wordt de Federale regering door het volk gekozen, waarbij wel aangetekend dient te worden, dat de Vlamingen, Walen alleen op hun eigen politici mogen stemmen. En hier wringt de schoen. Brussel ligt in Vlaanderen en wordt omsloten door Vlaams-Brabant. Echter omdat Brussel deels Franstalig is, mogen de inwoners van Brussel op zowel Vlamingen als Walen stemmen. Tot dezelfde kieskring horen ook Halle en Vilvoorde, twee steden in de zogenaamde Vlaamse ring. Tot ongenoegen van de Vlamingen mogen de Walen in deze steden op hun eigen politici stemmen, terwijl in de omgeving van Edingen, Enghien in het Frans, de omgeving behoorlijk vervlaamst is, en men deze faciliteiten daar niet heeft. Vandaar dat de Vlamingen het principe gelijke monnikken gelijke kappen hanteren, en vinden dat deze kieskring, die in de volksmond BHV heet, gesplitst moet worden. Persoonlijk vind ik het jammer dat het zo loopt. De Belgische politici kunnen in het Europees parlement wel met elkaar samenwerken, terwijl ze er in hun eigen land een janboel van maken. Natuurlijk, 60% van de Belgen is een Vlaming, en Vlaanderen zou best op zichzelf kunnen bestaan( wie het ooit verzonnen heeft dat Vlaanderen na een splitsing direct bij Nederland gevoegd moet worden?). Overigens is de taalstrijd op Nederlands grondgebied ook niet vreemd. Op Sint-Maarten bestaat ook een Nederlands en een Frans deel, waar de respectievelijke talen de officiële voertaal zou moeten zijn. Daar is gekozen om een derde taal, het Engels te gebruiken. Ik wens alle Belgen veel wijsheid en sterkte.