Door de grond.

Je hebt van die momenten dat je heel diep door de grond wil zakken. Ik werd eens een keertje uitgenodigd bij een importeur. Hij wilde een gesprek met mij hebben, logisch, anders nodig je iemand niet uit. Tijdens dat gesprek vroeg hij mij of ik nog wel eens in België kom. "Regelmatig",antwoordde ik. "Kun je je een beetje aarden daar?" "Dat gaat prima. Je moet je alleen een beetje aanpassen, en de nederlandse gewoontes gewoon overboord zetten." Het is inderdaad zo, dat ik mij regelmatig schaam voor het gedrag van mijn landgenoten. Let maar eens op als je gaat winkelen in b.v. Antwerpen. Het zijn altijd de Nederlanders die over straat naar elkaar schreeuwen. Ik beschreef een voorval dat plaats had in 's Gravenwezel, een dorpje tussen Antwerpen en Breda. Een klant van mij heeft daar een videotheek. Een Nederlandse man komt daar binnen, en is te laat met zijn film inleveren, en moet een paar euro boete betalen. "Ach zo een klein bedrag, daar ga je toch niet lullig over doen?", zei de man. Gelukkig hield de videotheekhouder voet bij stuk. Ook ik hield mij niet stil, en zei de man dat hij te gast is in België, en dat ik mij schaamde voor zijn gedrag. Als een aangeslagen hond betaalde hij en ging weg. Terwijl ik dit voorval beschreef, fronste mijn "tegenspeler" zijn wenkbrauwen. " Het is toch belachelijk. Ze gaan in België wonen, maar aanpassen ho maar!" Aan het eind van het gesprek gingen we visitekaartjes uitwisselen. Ik keek naar het telefoonnummer op het kaartje. Deze begon met 0032, België. Oei, en dan heb ik net deze groep de grond in geboord. Helemaal toen de man in 's Gravenwezel bleek te wonen, en zelfs mijn klant bleek te kennen. Met het schaamrood reed ik naar huis.