Virtuele vrienden

In de Kersttoespraak maakte de Koningin zich zorgen over de toenemende virtuele vriendenkring van veel mensen. Hiermee verdwijnt de saamhorigheid in de samenleving en nabuurschap, wat zoiets wil zeggen als het helpen en geholpen worden door de mensen uit de buurt.
Op het eerste gezicht heeft ze een punt. Ik heb op Facebook, Myspace en Hyves vrienden die ik nog nooit in mijn leven echt ontmoet heb. Anderzijds, toen er nog geen of amper internet was, had ik "penvrienden en vriendinnen"( dat zijn mensen waar je mee correspondeert), waar ik geen idee van had wie het waren. Het leuke van dit soort communicatie is vooral dingen ervaren waar je niet bij kunt zijn. Zo heb ik op die manier de val van de muur mee mogen maken. Omdat ik al contacten had, door het schrijven, kon ik die gemakkelijker die kant op dan mensen die echt alles moesten gaan ontdekken. Nu ben ik niet meer zo reislustig, al was het alleen maar omdat ik volledig gesetteld ben. Ik ga liever dagjes weg, in plaats van meerdere dagen op één plek te zitten. Als het niet bevalt, weet je dat het aan het einde van de dag voorbij zal zijn, terwijl als je twee weken Bella Italia boekt en vervolgens in de regen terechtkomt, je twee weken zit te balen.
Voor mij is het ook handig om oude contacten te onderhouden. Ik heb een paar vrienden die iets te ver weg wonen om zomaar even langs te komen. Dan blijft dit een ideaal middel om van elkaar te blijven horen.
En mocht je ooit de behoefte hebben om mij echt een keertje te ontmoeten, geef gerust een belletje.